Weer een lap tekst

Hallo allemaal!

Al snel weer een nieuwe update... Dan zijn jullie weer helemaal bij!

Op zaterdagochtend 1 oktober zijn we van Giritale naar Kandy gereden. Ons laatste ritje in de luxe 7-zits auto met Kosell als onze chauffeur, tot spijt van hem en opluchting van ons! We hebben nogmaals naar hem uitgesproken dat we hem graag verder meegenomen hadden als chauffeur, maar dat zijn baas anders besloten heeft. Hij zag het zelf trouwens ook niet zitten, omdat hij dan vooraf niet precies wist waar we naartoe zouden willen en waar hij zou overnachten enzo... Kosell is een goeie chauffeur, zolang hij de weg kent. We hebben een paar keer meegemaakt dat hij de weg niet kende en dan wordt het lastig voor hem. Hij vind het moeilijk om zich, met behulp van de kaart, door ons te laten leiden. Dus ja, wij zijn dus nog steeds blij met het besluit weer op eigen houtje te gaan reizen! Lekker weer ons eigen reistempo bepalen, zelf hotelletjes uitkiezen en weer meer in contact zijn met locals... :)
Rond een uur of 1 komen we aan in Kandy. Echt een grote stad, zeker ten opzichte van de plaatsen waar we de week ervoor zijn geweest! We hebben een prima hotelletje, dichtbij het meer en het centrum van Kandy op loopafstand. Als we Kosell hebben betaald en uitgezwaaid, ploffen we onze backpacks in onze kamer en gaan we eerst van onze vrijheid genieten! Heerlijk overal weer te voet naartoe te kunnen en ons weer met tuktuks te verplaatsen! :) Anke en Joost gaan samen naar een nieuw winkelcentrum om te lunchen en te shoppen. Ik ga te voet naar het centrum voor wat bezienswaardigheden die Anke en Joost al hebben gezien.
Heerlijk om langs het meer te wandelen... Het is niet natuurlijk, maar lang geleden een keer aangelegd en bevolkt door o.a. schildpadden, vissen en eenden. Rondom het meer hebben meerdere jonge stelletjes zich verschanst tussen de bomen of op een bankje samen onder een paraplu (niet omdat het regent, paraplu's worden hier vaak gebruikt als bescherming tegen de zon of pottekijkers dus, haha!). Blijkbaar is het in de cultuur niet gewoon om elkaar thuis te ontmoeten, dus moet het in het openbaar... En daar houdt, heel vermakelijk voor mij, "oom agent" toezicht... :) Een overijverige agent rijdt langs op zijn brommer en spreekt de stelletjes onder de paraplu's 1 voor 1 aan, waarna alle parapluutjes opeens ingeklapt worden, haha!
In het centrum loop ik even binnen bij de St. Johns kerk, een katholieke kerk, waar o.a. veel bronzen herinneringsplaten hangen aan Britse kolonisten. Intrigerend om te zien dat veel van deze mensen echt al op jonge leeftijd (pakweg 25 tot 45 jaar) overleden zijn. Je kunt van alles vinden van het koloniale verleden van de West-Europese landen, maar het moet in die tijd toch ook heel wat zijn geweest om je veilige biezen te pakken en met de Noorderzon te vertrekken naar (destijds) Ceylon! Ik vind sommige teksten dan ook best binnenkomen...
Na nog wat rondgestruind te hebben, ga ik om 17u naar een voorstelling van de Kandy dansers. Wel grappig om te zien, niet heel bijzonder verder... Daarna haast ik me naar de Boeddhistische tempel van de tand. Het verhaal gaat dat in deze tempel een tand van Boeddha bewaard wordt in een gouden schrijn. Om half 7 's avonds is het gebedstijd en gaan een aantal tempels in het complex open die op andere uren gesloten zijn. Heel interessant om te zien! Er wordt een heel ritueel opgevoerd door trommelaars en een man met een soort mini-trompet. Drommen, overwegend in wit (heilige kleur) geklede, mensen staan in de rij om langs een raampje in de tempel van de tand te lopen, waarachter een monnik in zijn karakteristieke oranje kledij zit om de offers (mn lotusbloemen) in ontvangst te nemen en in de verte is er dan zicht op een gouden schrijn waarin de tand bewaard wordt. Ik sta zelf heel ver af van dit geloof, maar vind het indrukwekkend om te zien met hoeveel respect en nederigheid de gelovigen zich gedragen in de tempel en hoe slecht ter been zijnde ouderen ondersteund worden op de trappen zodat ook zij een bezoek aan hun goden kunnen brengen.
Ondertussen heb ik contact gehad met Anke en Joost, die met een tuktuk naar het centrum komen om ergens in een restaurantje lekker te eten...

Zondag 2 oktober slapen we lekker uit, waarna we rustig ontbijten in de tuin van het hotel. We blijken in een moslim-hotel te zitten, dus het ontbijt is halal en in onze kamer wordt met een pijltje aangegeven waar mekka ligt. Halverwege de ochtend gaan we op weg naar de botanische tuinen in Peradenya. De tuinen zijn wel 60 hectare groot! Vroeger waren het de koninklijke tuinen, maar ze zijn al lange tijd voor breder publiek toegankelijk. De zondag blijkt een leuke dag om er te zijn, want veel locals gaan op zondag met de hele familie naar de botanische tuinen voor een picknick en wat vertier. En ook de tuinen blijken een gewild trefpunt voor jonge stelletjes te zijn... ;)
Het is Anke, met vertoon van haar paspoort, gelukt om als local naar binnen te mogen! Joost en ik betalen 1500 roepie p.p. entree (ongeveer € 9,50) en Anke maar 60 roepie (nog geen € 0,40). Ze geniet ervan, maar schaamt zich er tegelijk ook voor! Dat is eigenlijk wel typerend voor de 2 werelden waarin ze zich nu regelmatig voelt... Ze is Nederlands en heeft haar leven in Nederland, maar is ook Sri Lankaans en heeft hier misschien wel bloedverwanten... We lopen vrijwel het hele park door en genieten ervan. Rond half 3 gaan we met forse trek terug richting het centrum van Kandy om te lunchen. We kiezen helaas een tentje uit waar we eindeloos op ons eten moeten wachten...
Ondertussen hebben we verder gepraat en gedacht over het praktisch organiseren van het bezoek aan Anke's vermoedelijke biologische moeder nadat Anke de uitslag van het DNA-onderzoek heeft ontvangen. Ongeacht de uitslag willen we, Anke ook zeker, haar nog een keer bezoeken. Siri heeft ons natuurlijk geholpen bij de zoektocht, dus het aanvankelijke plan was om het vervolgbezoek samen met hem te doen. Maar in het aanvankelijke plan zouden we onze tour, een dag na de DNA-uitslag, eindigen in Aluthgama, waardoor dat praktisch gezien ook goed aansloot. Alleen hebben we inmiddels besloten om op eigen houtje verder te reizen en onze reisplannen zodanig aangepast (toch niet naar Adam's Peak omdat het zicht heel slecht blijkt te zijn en niet naar Tissamaharama omdat Yala NP gesloten blijkt te zijn), dat we langer in de hooglanden blijven hangen en Aluthgama voor ons echt een eind uit de richting is. Daarnaast is de reisafstand vanuit Aluthgama naar Hingula ook behoorlijk, zeker 3.5 uur enkele reis met de auto. Punt is dat we iemand nodig hebben voor de vertaling en het organiseren van een discrete ontmoetingsplek. Daarnaast zou het, met het oog op de toekomst wat betreft financiele ondersteuning en mogelijk nog eens een bezoek, fijn zijn om een contactpersoon in de nabije omgeving van Anke's vermeende biologische moeder te hebben en ook daarvoor is Siri, gezien de reisafstand, niet de meest voor de hand liggende persoon. Anke heeft daarom besloten om contact op te nemen met Siri, deze overwegingen aan hem voor te leggen en te vragen naar de contactgegevens van Fauzar (die moslimman die ook in Hingula woont en het voorwerk voor de zoektocht heeft gedaan). Siri begrijpt onze overwegingen, belooft contact op te nemen met Fauzar en drukt ons op het hart om voorzichtig te werk te gaan, maar het is wel duidelijk dat hij het liever zelf gedaan had (hij loopt nu een hoop inkomsten mis). Na het telefoongesprek besluiten we om de volgende dag Fauzar persoonlijk op te zoeken in de spice garden waar hij werkt. We zitten nu toch relatief dichtbij (Kegalle ligt op een uur rijden van Kandy en Hingula op ongeveer 45 minuten) en dan horen we van hem persoonlijk of hij wil helpen en wat zijn mogelijkheden zijn.

Maandag 3 oktober gaan we na het ontbijt met een taxi op weg naar de spicegarden waar Fauzar werkt. Bij het ontbijt twijfelde Anke nog of we niet toch beter naar Aluthgama konden afreizen om het bezoek toch met Siri af te leggen, maar aangezien Joost en ik het allebei zinvol vinden (nu we zo dichtbij zijn) om alvast contact te leggen met Fauzar besluit ze uiteindelijk om dat plan dan toch door te zetten. Als we rond 10u bij de spice garden aankomen, zien we Fauzar meteen staan. Hij lijkt totaal niet verbaasd en begroet ons hartelijk. Hij vertelt dat hij toevallig die dag voor het eerst weer aan het werk is sinds 9 dagen; hij was ziek en had klusjes in zijn eigen huis te doen. Hij regelt wat te drinken en neemt ons mee naar een afgelegen plekje in de tuin waar we rustig even kunnen praten. Hij vertelt dat hij meerdere keren nog aan Anke en haar zoektocht heeft gedacht, dus dat hij het vooral fijn vindt om ons weer te zien. Hij is ervan overtuigd dat hij nu op de plek woont, waar Anke's (waarschijnlijk) biologische moeder in haar jeugd heeft gewoond. We vertellen hem de reden van omze komst... Hij wil Anke (ons) zeker helpen met het organiseren van een nieuwe ontmoeting en ook fungeren als tolk, maar hij kan zelf niet, zonder dat er geruchten ontstaan, bij haar langs gaan. Hij stelt voor om de 2 vrouwen er weer bij te betrekken en weer bij hen thuis af te spreken. Via hen had hij ook al vernomen dat de uitslag van de DNA-test op vrijdag 7 oktober bekend wordt. We spreken af dat we haar dan in principe op zaterdag 8 oktober willen bezoeken. Dat vindt hij geen probleem! Met een telefoontje regelt hij een en ander. Hij zegt graag te willen helpen. Hij vindt Anke's verhaal bijzonder en draagt volgens mij Anke's (vermoedelijk) biologische moeder ook een warm hart toe. Daarnaast vindt hij zichzelf geen goed moslim, biecht hij op regelmatig iets te drinken en bijna nooit naar de moskee te gaan... dus voor hem is het misschien ook een goede daad waarmee hij zijn geweten wat sust? Als wij zeggen dat we hem voor zijn hulp willen betalen, zegt hij bij herhaling dat hij "geen cent, maar dan ook geen cent" voor zijn hulp wil hebben. Hij heeft ook een bankrekening, dus geld overmaken zou via hem kunnen maar hij geeft aan dat we er wel nog met elkaar over na moeten denken hoe die hulp vorm gegeven wordt. De vrouw woont namelijk samen met haar zus Nuwela en die weet waarschijnlijk nog nergens van. Hij oppert dat het misschien een optie is om de 2 vrouwen elke week wat rijst, groente en andere voedingsmiddelen te laten brengen. We spreken af dat we daar a.s. zaterdag met elkaar verder over zullen nadenken... Onze taxi staat te wachten en Fauzar moet weer aan het werk, dus we nemen met een "Inshallah" (als God het wil) afscheid van elkaar.
We stappen vervolgens weer in de auto op weg naar Nuwara Eliya, een bergdorp in de hooglanden van Sri Lanka dat omringt wordt door theeplantages. Onze taxichauffeur is de hotelmanager van het hotel waar we in Kandy verbleven. We hebben via hem een taxi geboekt, niet wetend dat hij ons zelf zou gaan rijden in zijn Suzuki alto! Haha! Het is proppen; 4 volwassenen, 3 backpacks en 3 rugzakken.. maar het past en is nog best comfortabel! De weg de bergen in is prachtig en de vergezichten supermooi. Onderweg stoppen we bij theeplantage Bluefield om even te lunchen. Rond 3 uur 's middags zijn we in King Fern Cottage; een leuk en relaxed plekje, met prachtige varentuin en verschillende grote blokhutten in de tuin. Onze kamer heeft een zitje en dan op 1 meter hoogte twee ingebouwde 2-persoonsbedden. Het is een stuk kouder in Nuwara Eliya en regent... Weer om binnen te blijven eigenlijk...
Eind van de middag gaan we er toch even uit en rijden we met een tuktuk naar de oudste theefabriek van Sri Lanka; MacWoods oftewel Labookellie. We krijgen een toertje door de fabriek, drinken thee met chocoladecake en er moet natuurlijk ook even in het winkeltje geneusd worden... We verbazen ons ook hier weer over de grote aantallen Chinezen! Op zich heel vriendelijke mensen, maar niet de fijnste mede-toeristen. Ze doen werkelijk alles voor hun foto's! De terugweg is fris... Hier in de hooglanden hebben we met een heel andere temperatuur (dag 18 gr, nacht 12 gr) te maken dan aan de oostkust (dag 35-40 gr, nacht 25 gr) en de zuid-/westkust (dag 30 gr, nacht 20 gr). Dus de lange broeken en fleecevesten komen uit de tas!
's Avonds eten we in onze cottage bij het haardvuur, spelen een spelletje en gaan op tijd naar bed. Morgen heel vroeg op om naar Horton Plains National Park te gaan.

Dinsdag 4 oktober staan we om half 5 op en zitten we om 5 uur in een busje naar Horton Plains National Park. Een hoogvlakte op 2000 meter hoogte tussen een aantal bergtoppen in. Supermooie bloemetjes, mooie watervallen en een prachtig gebied. In dit park ligt ook "World's end", een uitkijkpunt boven een steile rotswand op het uiterste puntje van Horton Plains. Bij heel helder weer zou je zelfs de Indische oceaan in de verte kunnen zien liggen. Ondanks dat het helderblauw is vandaag, kunnen we de Indische oceaan niet zien maar het uitzicht is wel prachtig... Enig nadeel zijn ook hier weer de grote drommen Chinese toeristen! Voor de entree hebben Anke en Joost al ruim een half uur in de rij gestaan en nu bij World's end staan we weer in de rij om een foto te kunnen maken op het mooiste, uiterste puntje... Het begint irritant te worden, vooral ook door hun houding en attitude. Aan het begin van het park staan bijvoorbeeld overal borden dat je stil moet zijn, omdat je een natuurgebied binnen gaat... Voor Chinezen geldt dat blijkbaar niet, want ze lopen luid kletsend, lachend en gillend met een radiootje onder de arm door het park. En over het verspreiden van afval in een natuurgebied, denken ze blijkbaar ook heel anders... Dan heb ik het nog niet gehad over de halsbrekende toeren die ze uithalen voor een foto, levensgevaarlijk soms!! Zucht! ;)
Aan het eind van de ochtend worden we door de taxi afgezet bij Pattipola station, vanwaar we met de trein naar Ella verder reizen. Vooral het laatste stukje van de treinreis schijnt spectaculair mooi te zijn! Maar terwijl we zitten te wachten, komen er ook op het station steeds meer Chinezen aan. En als de trein arriveert, blijkt die al helemaal vol te zitten met vooral veel Chinezen! Balen!! We vinden nog een staplekje op een balkonnetje, waarna de trein met open deuren weer verder rijdt... dat is in ieder geval lekker voor de frisse lucht! Ik sta vlak bij de deur met een Chinees meisje Even en een Chinese jongen Louis (Boazuh Li officieel). We raken in gesprek... In China blijken deze week meerdere officiele feestdagen te zijn, waardoor ze een hele week vrij kunnen zijn door het opnemen van 1 of 2 extra vrije dagen. Dus dat verklaart de horden Chinezen!! Hun vakantie duurt tot zondag 9 oktober, dus we moeten ze nog eventjes verdragen... ;) Ook in de trein is het soms angstwekkend wat voor capriolen ze allemaal uithalen (ver uit de trein hangen enzo) voor een foto! Uiteindelijk moeten we de hele treinreis, 2 uur lang, staan... Af en toe vangen we een glimp op van de mooie uitzichten en omgeving. Maar we zijn blij als we in Ella zijn!
Het regent bij aankomst... en we zijn moe en hebben enorme trek! Dus we zoeken snel een hotelletje, droppen onze bagage in de kamer en zoeken snel een restaurantje op! 's Avonds liggen we al vroeg in bed. Even bijslapen...

Woensdag starten we rustig op met typische Ella-pannenkoeken (gevuld met in palmsiroop gedrenkte kokos)... We twijfelen nog of we in Ella zullen blijven of toch nog verder zullen reizen naar Tissamaharama voor een bezoek aan Yala national park. De berichtem over Yala NP zijn wisselend. Op de officiele website staat dat het park gesloten is van 1 september tot 15 oktober, maar in de wandelgangen hebben we geluiden gehoord dat (een deel van) het park toch open is en dat er zelfs mensen een safari hebben gedaan. Op ons verzoek wil de hoteleigenaar wel even bellen... Yala blijkt toch echt gesloten! Vorige week was een deel van het park wel open, maar daar zijn geen dieren gespot. We hebben geen andere reden om naar Tissamaharama te gaan en besluiten dan tot en met vrijdag in Ella te blijven en vanuit Ella nog Udawalawe national park te bezoeken.
Ella is volgens Joost en Anke enorm veranderd in de laatste 8 jaar. Anke had nog het idee dat er geen andere reden was om naar Ella te gaan dan vanwege die mooie treinreis. Maar inmiddels is Ella getransformeerd tot een gezellig dorpje, waar nog best aardig wat te doen en te zien. Dus we vertragen ons tempo wat en genieten van het mooie weer... 's Ochtends bezoekt Anke een "spa" voor een massage en pedicure, terwijl Joost en ik "little Adam's peak" beklimmen. Leuke wandel-/klimtocht met prachtig uitzicht op Ella Rock, de Ella gap (vallei tussen Ella rock en little Adam's peak). Onderweg komen we een heel zielig hondje tegen die nauwelijks meer op zijn benen kan staan, als we er voorbij lopen blijkt zijn linkeroor vrijwel weg te zijn en in plaats daarvan zit er een grote wond. Zelfs zijn schedel lijkt al aangetast! Verschrikkelijk! Ik neem me voor om, als hij daar op de terugweg nog is, in het dorpje een dierenarts op te zoeken die hem een spuitje kan geven. Maar op de terugweg vinden we hem niet meer terug... Ik hoop van harte dat hij inmiddels al niet meer leeft.
's Middags gaan we lunchen bij Ella flower garden. Een leuk plekje, 15 minuten lopen vanuit het dorp, met uitzicht op de vallei. Ze hebben verschillende volieres staan met o.a. papegaaien, agapornis en verschillende soorten duiven. Daarnaast hebben ze konijnen en cavia's, beiden met jonkies. Leuk! En de tuin is ook mooi... ;) Het eten is lekker, maar valt bij zowel Joost als mij niet helemaal lekker.
De rest van de dag keutelen we wat, regelen een taxi naar Udawalwae NP voor de volgende dag en Joost en ik kopen alvast treinkaartjes voor vrijdagochtend in de observation class (laatste wagon van de trein met groot raam dat uitkijkt op het spoor) voor het fenomenale bedrag van 1000 roepies (ongeveer € 6,15). Anke wil pertinent niet met de trein (maar vindt het niet erg als Joost en ik wel gaan) en boekt een taxi voor zichzelf naar Kandy.
In de loop van de middag is het helemaal bewolkt geworden, dus de beklimming van Ella rock laten we maar zitten. We gaan al vroeg naar een leuk restaurantje voor een "bonte avond"! We doen ons te goed aan cocktails, spelen vele spelletjes Boonanza achter elkaar, bestellen toetjes, voorgerechtem en hoofdgerechten kriskras door elkaar wanneer we maar zin hebben en bleren later op de avond mee met de live muziek! Als je maar lol hebt!! ;)

Donderdag 6 oktober slapen we uit en starten we lekker rustig op. Anke was al vroeg wakker en heeft zich bedacht, dus om half 7 vanmorgen stond ze al op het station om zelf ook een treinkaartje te kopen! :) Helaas heeft ze een kaartje in een andere 1e klasse...
Joost is nu echt ziekig; waterdunne diarree en misselijk. Hij krijgt zijn ontbijt nauwelijks weg. Gistermiddag had hij al last van zijn buik en 's avonds heeft hij voor zijn doen heel weinig gegeten (en maar 1 biertje)... waarschijnlijk iets verkeerds gegeten. We gaan vandaag naar Udawalawe NP en als het even kan wil hij gewoon mee. Een diarreeremmer dan maar en Anke haalt bij de apotheek nog wat domperidon. Het gaat... Voor vertrek brengen we nog een wasje bij de wasserette, zeggen Anke's taxi naar Kandy weer af en doen een vergeefse poging om Anke's treinkaartje om te wisselen voor een kaartje in de juiste klasse.
Om 12.15u worden we door onze taxi opgehaald om naar Uda Walawe NP te gaan. Onderweg maken we nog een korte stop voor het uitzicht over Ella gap en little Adam's peak en stappen we even uit bij de Ravana waterval. Tegen half 3 arriveren we bij Uda Walawe NP. Omdat we liefst zo laat mogelijk het park in gaan (olifanten komen vaak rondom zonsondergang tevoorschijn), doen we eerst nog even een drankje. We worden aangesproken door 2 Duitse toeristen en besluiten met elkaar een safarijeep te huren. We denken een goeie prijs afgesproken te hebben, maar komen er later achter dat onze groepskorting waarschijnlijk in de zak van de jeepeigenaar is beland. Nou ja... ;) We hebben meer een safarigevoel dan in Minneriya NP, omdat we hier niet recht op ons doel af kunnen rijden en het wild echt zelf moeten spotten. Het is echt enorm droog in het park, de meren zijn grotendeels verdroogd en veel bomen zijn dood. Het waait er behoorlijk... maar we spotten in totaal ruim 10 olifanten, buffels, herten, arenden, bee-eaters en zelfs krokodillen!!
Als we thuis komen tegen 8 uur, duikt Joost meteen zijn bed in... Hij heeft het gelukkig "droog" gehouden. Anke en ik gaan nog even ergens wat eten, maar zijn ook moe.

Vandaag zijn we om 10.56u in de trein van Ella naar Kandy gestapt, omdat we op de heenweg het mooie uitzicht maar deels hebben meegekregen door de overvolle trein en omdat het fijner is voor Joost die toch de neiging heeft om (vooral in de bergen, met alle bochtige wegen) wagenziek te worden. Joost voelt zich na een nachtje slapen gelukkig weer een stuk beter, dus hopelijk blijft dat zo en heeft hij het ergste gehad!
Op het station waagt Anke nog een poging... en nu kan ze toch nog een kaartje voor de observation class kopen!! Dat is mazzel, zitten we toch gelukkig allemaal in dezelfde coupe! En ze blijkt nog een zitplaats met beter uitzicht te hebben ook!! De kaartjes omruilen kon niet, maar met behulp van de vriendelijke kaartjesverkoper heeft ze wel haar 1e klas kaartje kunnen doorverkopen. Fijn!
De treinreis duurt maar liefst 6,5 uur, maar vliegt voorbij omdat er zoveel te zien is onderweg. Volgens de conducteur is de observation class volgeboekt, maar er zijn genoeg lege stoelen om af en toe even van plaats een uitzicht te wisselen. We maken van alles mee... De eerste 1,5 uur reizen we samen met een familie die de 5e verjaardag van hun dochtertje vieren en taart uitdelen in de trein! Daarna neemt de trein gedurende een half uur zo'n lorry-karretje (letterlijk) op sleeptouw met 6 of 7 er op. Haha! De treinrails vormen ook hier voor veel mensen een handig wandelpad, dus zodra de trein voorbij is duiken er allerlei mensen vanuit de bosjes de rails weer op! Af en toe moeten we even wachten op een stationnetje tot de trein die in tegengestelde richting rijdt gepasseerd is, want het is maar enkelspoors... Het uitzicht onderweg is prachtig... de route gaat dwars door de hooglanden, dus bergachtig landschap met veel kleine bergdorpjes, stationnetjes, theeplantages die als een groene lappendeken de bergwanden bekleden en eindeloze, keurig aangelegde en geirrigeerde akkertjes waar allerhande groentes worden verbouwd (en te koop aangeboden op de treinstations!). De treinreis zou zo in een aflevering van Rail Away passen...
We hopen rond 6 uur in Kandy aan te komen. We hebben daar hetzelfde hotelletje als eerder geboekt. Hopelijk kan de hotelmanager ons morgen opnieuw naar Hingula rijden met zijn suzuki altootje... ;)

Vandaag is de dag waarop we hebben gewacht... De uitslag van de DNA-test zou op vrijdag 7 oktober bekend worden en per e-mail naar Anke worden gestuurd. Over de uitslag en het bezoek aan haar (vermoedelijke) biologische moeder horen jullie zeer binnenkort natuurlijk meer!!

Tot snel!
Liefs, Jack