Nieuw verslag
Door: Jackelien ( omdat ik liever lui dan moe ben)
Blijf op de hoogte en volg Anke
06 Oktober 2016 | Sri Lanka, Sri Lanka
Alweer ruim een week geleden zijn we uit Aluthgama vertrokken om door Sri Lanka te trekken tot Anke de DNA-uitslag ontvangt. Daarna willen we Anke's (waarschijnlijk) biologische moeder nog een keer te bezoeken, ongeacht de uitslag! Want ook als de uitslag toch negatief blijkt te zijn, willen we haar dat graag zelf vertellen en ook in dat geval hebben Anke en ik besloten haar financieel te gaan steunen. We hebben per slot van rekening toch ook haar leven overhoop gehaald... Daarnaast heb ik dit kwetsbare, arme vrouwtje inmiddels al in mijn hart gesloten. En met 15-20 euro in de maand kan ze hier al heel veel en heeft ze in ieder geval voldoende te eten.
Siri, die ook regelmatig als reisleider/gids werkt, heeft aangeboden om een voorstel te doen qua reisroute/hotels met halfpension/auto/chauffeur, als wij zouden aangegeven wat we in die tussenliggende 2 weken zouden willen zien... Omdat we best veel willen zien en de tijd goed willen benutten, willen we eigenlijk zo snel mogelijk vertrekken uit Aluthgama. We besluiten vrij last-minute om met Siri's voorstel akkoord te gaan. Ons hoofd zit nog te vol van de zoektocht, om er goed over na te kunnen denken. Het plan is als volgt geworden: 2 nachten Dambulla (voor de cave temples, Sigiriya en Minneriya National Park, 1 nacht Ananradhapura (1e koninkrijk), 3 nachten Passikudah (via Trincomalee, relaxen aan de oostkust en bezoek aan Batticaloa), 1 nacht Pollonaruwa (2e koninkrijk), 1 nacht Kandy (botanische tuinen en tempel), 1 nacht Adam's peak, 1 nacht Nuwara Elia (theeplantages en treinreis naar Ella), 2 nachten Ella (Ella rots en Udawalawe National Park) en dan als laatste een nacht in Thissawaharama, waarna we dan via de zuidkust terugrijden naar Aluthgama.
Dus... zodoende zitten we zondag 25 september tegen 8 uur in een hele luxe 7-zits SsangYong, met Kosell als onze chauffeur, op weg naar onze eerste stop in Dambulla. Het is een lange rit van 5 uur. Het is een aardige afstand, maar het verkeer is vrij rustig en de wegen zijn tegenwoordig behoorlijk goed in Sri Lanka. We hebben wat oponthoud bij wegwerkzaamheden, maar de grootste vertraging zit in onze chauffeur... ;) Hij rijdt op de snelweg (max 100 km/h) gemiddeld een sukkelgangetje van 60-70 km/h en cruist soms maar met een gangetje van 50 km/h door de velden. Kosell is een hele vriendelijke man, zijn Engels is redelijk wat soms tot wat verwarring leidt en hij doet alles in overleg met Siri.
In Dambulla hebben we een prima hotel, hotel Nice Place. Het ligt alleen wel erg afgelegen. We kunnen niet zelf even het stadje in en ik voel me daarmee afgesloten van het echte Sri Lankaanse leven. Ik moet daarnaast erg wennen aan het luxe-niveau! Ik voel me erg ongemakkelijk bij het feit dat m'n tas voor me gedragen wordt, dat ik steeds aangesproken wordt met "mevrouw" en de nederige houding van het personeel. Doe maar normaal... ik ben maar gewoon Jack en niks meer of minder dan jij! ;) Joost en Anke genieten er gelukkig wel van. Het is echt laagseizoen in Sri Lanka. Het is erg rustig in het hotel, naast ons zijn er nog max 10 andere gasten.
's Middags ga ik met Kosell naar de Boeddhistische rotstempels van Dambulla. Anke en Joost blijven aan het hotelzwembad hangen, want die hebben deze tempels al een aantal keer gezien. Voor de wandelroute naar boven staat tegenwoordig een gouden pagoda (ook wel dagoba of stoepa genoemd; een soort massieve koepel) en zit een enorme gouden Boeddha boven het museum. Aan de zijkant van het museum kun je omhoog lopen naar de rotstempels. Leuk wandelingetje, met onderweg mooi uitzicht op de Sigiriya rots en vooral veel vermaak van tientallen aapjes die waterflesjes en lotusbloemen (die mensen willen offeren aan de goden) uit de handen van argeloze bezoekers trekken! Heerlijk schouwspel! Ik heb volgens mij meer foto's van de aapjes gemaakt dan van de rottempels en boeddha's... :)
De volgende dag bezoeken we de 200 meter hoge Sigiriya rots. Een rots waarop een koning zijn paleis heeft laten bouwen, om veilig te zijn nadat hij de macht gegrepen had door zijn vader te vermoorden en zijn broer te verjagen. Het verhaal gaat dat hij zich naar boven liet dragen! Nadat hij alsnog door zijn, uit ballingschap teruggekeerde, broer wordt onttroond, is de rots nog een tijdlang in gebruik geweest als klooster tot de nederzetting uiteindelijk overwoekerd is door de jungle. Aan de voet van de rots zijn nog de fundamenten en restanten te zien van een uitgebreide nederzetting met grote tuinen. Het moet supermooi geweest zijn!
De klim wordt in de reisgidsen beschreven als best zwaar, niet zozeer vanwege de hoogte maar vooral vanwege de hitte. Joost en ik willen sowieso omhoog en Anke heeft, na lang overleg met zichzelf, besloten om de rots ook te gaan beklimmen. Uiteindelijk valt de klim ons alledrie erg mee. We zijn er al op tijd en we klimmen vooral aan de schaduwzijde van de rots. Daarnaast staat er die dag een behoorlijke wind, die voor de nodige verkoeling zorgt! Boven op de rots zijn weer vele leuke aapjes, restanten van een oud paleis dat prachtig moet zijn geweest en vooral hele mooie vergezichten over het land...
's Middags gaan we, na een lunch in het hotel en duik in het zwembad, op jeepsafari naar Minneriya National Park. Dat is echt prachtig! We zijn precies in het goede seizoen hier... Aan de oostzijde van Sri Lanka is het namelijk nu het droge seizoen. Dat is goed te zien onderweg... Het is droog! In Minneriya NP is een groot meer, waar de olifanten vaak aan het eind van de dag komen drinken. Door de droogte is het waterniveau van het meer gezakt en op de drooggevallen bodem groeit nu jong, groen gras. Dat is aantrekkelijk voor de olifanten, waardoor ze rond deze tijd in grote getalen al eerder op de dag naar het water toe trekken. Dit fenomeen wordt "the gathering" (de samenscholing) genoemd. We zien meerdere kuddes van wisselende grootte; 7 tot 35 olifanten. In totaal hebben we er denk ik wel 100 gezien!! Heel mooi! Helaas zijn er ook zeker 50 jeeps in het park... maar de olifanten lijken zich daar gelukkig niet aan te storen. Naast olifanten zien we meerdere soorten apen, een hornbil, een arend en andere mooie vogels. De krokodillen verstoppen zich ook dit keer weer voor ons... ;)
De volgende morgen, dinsdag 27 september, rijden we naar Anaradhapura. Nu hebben we een wat centraler gelegen hotel (Randiya). Er is alleen geen zwembad, tot spijt van Anke die niet mee wil naar de opgravingen van het oude koninkrijk. Ze gaat daarom even shoppen en verschanst zich daarna met een boek in het hotel...
Joost en ik worden door de chauffeur gedropt bij de oude stad. Een uitgestrekt gebied van wel 10 km waar bijna 200 jaar terug de overblijfselen werden gevonden van wat ze nu het eerste koninkrijk noemen. Het komt er op neer dat Anuradhapura de eerste hoofdstad van Sri Lanka is geweest en dat hier honderden jaren aan geschiedenis ligt. Het lijkt ons leuk om de stad in ons eigen tempo te verkennen, dus huren een fiets. De fietsverhuurde wil ons een nieuwe fiets uitlenen voor 750 roepie per dag. Wij trappen er niet in, zeggen dat een oude fiets ook prima is en spreken een lagere prijs af. Als we bij zijn fietsverhuur aankomen, zien we allemaal dezelfde fietsen staan... :) Als we vragen welke nu de nieuwe fietsen zijn, wijst hij er willekeurig een paar aan. Haha! Daar zijn we mooi niet in getrapt... We verkennen daarna in een paar uur tijd het hele gebied! Interessant om te zien en heel uitgestrekt. Er zijn verschillende grote stoepa's die deels gerestaureerd zijn, een paar grote vijvers die als waterreservoir dienden met een ingenieus aangelegd filter- en afvoersysteem en de restanten van kloosters, tempels, paleizen, huizen en de oude stadsmuur. Eigenwijs als we zijn, zijn we natuurlijk op het heetst van de dag hiernaartoe gegaan... Dus het is heerlijk verkoelend om af en toe even op de fiets te zitten!! :) Joost heeft voor de grap zijn Strava aangezet en ons fietsritje blijft niet onopgemerkt... ;)
Eenmaal terug in het hotel, blijkt er een groep van 25 bhoeddistische Cambodjanen aangekomen te zijn die Anke sinds hun aankomst al aardig wat ergernis hebben bezorgd door steeds ook op onze kamerdeur te kloppen... ;) Maar we zijn ook wel blij dat ze er zijn, want anders waren we de enige gasten in het hotel geweest. Het is weer een prima plek, maar het hotel zou ook dit keer niet onze keuze zijn geweest.
Woensdagochtend vertrekken we na het ontbijt in de richting van Trincomalee, een stadje aan de oostkust van Sri Lanka. Dit gebied is ook behoorlijk hard getroffen door de Tsunami van 2004. In de binnenlanden komen we meerdere dorpjes tegen waar nieuwe, identieke huisjes zijn gebouwd, waarbij de schenkende hulporganisatie op het dak geschreven staat. Rauma, Interhelp etc. Waarom dat toch nodig is, vraag ik me af... Vlak voor Trincomalee stoppen we nog even bij de warmwaterbronnen van Kanniya. Een leuke tussenstop... Bij de kaartjesverkoop staat de cassiere erop dat Anke, als "local", gratis naar binnen mag, terwijl Joost en ik natuurlijk wel een kaartje moeten kopen (slechts 50 roepie, ongeveer € 0,30). Anke schaamt zich er Hier worden bij veel monumenten en werelderfgoed verschillende toegangsprijzen gehanteerd
Rond half 11 zijn we in Trincomalee. Het stadje ligt op een schiereilandje en is aan 3 kanten omringd door baaien die tot de grootste natuurlijke havens van de wereld horen. In het verleden is er door de Portugezen, Nederlanders en Britten dus om het hardst gevochten om deze gewilde stad. En daarna is Trincomalee 30 jaar lang gebukt gegaan onder de strijd tussen de Tamils en het regeringsleger. Nu is het er gelukkig weer rustig...
We rijden langs de baaien, stoppen even bij een prachtig wit strandje langs een azuurblauwe zee en bezoeken Fort Frederick. Het is een vrij uitgebreid fort waar nu een deel van het leger is gestationeerd. Er zijn meerdere barakken, woonhuisjes en bijv. een kantine. Desondanks is het vrij toegankelijk voor bezoekers. In het fort is ook een Hindu tempel, die gebouwd is op de Swami rots, ook wel Lovers Leap genoemd. Bijzonder om nu, na alle boeddhistische tempels die we hebben gezien, nu opeens vooral enorm kleurrijke hindoeistische tempels tegen te komen. Joost en ik bezoeken de tempel even... Anke blijft in de auto achter met haar boek. Er leven zelfs herten in het fort! Ze zijn beschermd en ik dacht dat ze zelfs als heilig beschouwd worden.
Na een bezoek aan het Fort van Trincomalee gaan we lunchen in Dutch Bank cafe, een eethuisje aan de binnenhaven dat is gevestigd in een pandje waar de overblijfselen van het oude Nederlandse bankgebouw nog zichtbaar zijn!! Vooral de stenen bogen zijn duidelijk herkenbaar...
Na de lunch rijden we langs de kust verder naar het zuiden. We verblijven de komende dagen in Passikudah, volgens onze reisgidsen een soort mini-Cancun. Het is een strip met dure hotels langs de kustlijn, een aantal kilometers van het dichtstbijzijnde stadje Valaichenai. Aan de ene kant heb je de zee en het hotelzwembad... en als je de andere kant het hotelterrein af loopt ga je eerst door een beveiligde poort waarna je de echte Srilankaanse wereld weer instapt, want daar woont de gemiddelde man gewoon in zijn hutachtig huisje! Dus de vergelijking met Cancun snap ik wel.
We verblijven in het Marina Beach hotel en worden een beetje lacherig van het luxeniveau... en gaan nog harder lachen als we zien dat onze 3-persoonskamer een enorm groot 3-persoonsbed heeft van 3 tegen elkaar geplaatste twijfelaars! 's Middags brengen we nog een paar uurtjes door aan het strand en in het zwembad van het hotel... En 's avonds krijgen we een heus 5-gangen diner voorgeschoteld, waarbij we halverwege gang 3 al geen pap meer kunnen zeggen omdat we zo vol zitten. Het eten wordt opgediend in een soort balzaal zonder gordijnen, dus het geluid draagt lekker ver! En er zijn naast ons maar 6 andere gasten, dus het geluid wordt nauwelijks gedempt. Het eten is erg lekker, maar we voelen ons wel wat ongemakkelijk als we meer dan eens 5 bedienden aan ons tafel hebben staan en de bedienden achter ons staan wachten tot de laatste hap is genomen om dan meteen het bord van tafel te pakken!
We besluiten ons reisschema iets aan te passen en hier een nacht korter te blijven... Inmiddels ben ik wel gewend aan het feit dat ons reisschema vast ligt, maar ik mis wel de vrijheid en het zelf regelen van alles... Daarnaast blijf ik me, ondanks van Joost en Anke, verantwoordelijk voelen voor de chauffeur; waar slaapt hij, krijgt hij wel te eten en moeten wij hem geen eetgeld geven?
Donderdag 29 september blijven Anke en Joost lekker in het hotel, bij het zwembad en onder het genot van lekkere hapjes en drankjes. 's Ochtends ga ik met Kosell, onze chauffeur, naar Batticaloa. Een dorpje aan de oostkust van Sri Lanka, wat omringd is door lagunes. Om in het centrum te komen, moet je dan ook meerdere bruggen over... In het centrum is een oud Nederlands fort. Leuk om even te zien en doorheen te lopen. Een gemoedelijk stadje, lijkt het... Het zou een moslimstadje zijn, maar ik zie net zoveel katholieke kerken, bhoeddistische en hindoeistische tempels als moskeeen. We rijden nog een stukje langs de kust en langs de vuurtoren. Het laatste gebied is ook hard getroffen door de tsunami. Je vindt er, net als in Trincomalee, diverse waarschuwingsborden terug die aangeven dat er in dat gebied tsunamirisico is en andere borden die de evacuatieroutes in geval van een tsunami aangeven.
Op de terugweg wil de chauffeur nog even langs een wine store. Hij verblijft samen met 2 andere chauffeurs in het "drivershouse" van het hotel. Hij ervaart het wisselend, vertelt hij. Nu slapen ze met maximaal 5 personen in 1 kamer, waarbij de bedden op nog geen 50 cm afstand van elkaar staan. Dat vindt hij lastig, hij slaapt liever alleen op een kamer. Daarom drinken ze graag wat Arrack (sterke drank, gestookt van het sap van de kokosnootpalm. Op die manier lukt het hem om vroeg op de avond al in slaap te vallen en heeft hij minder last van de omstandigheden. Hij krijgt eten vanuit het hotel, soms moet hij daar een luttel bedragje voor betalen. Hij werkt inmiddels 12 jaar als chauffeur en mist tijdens het reizen zijn vrouw en kinderen (22, 17 en 16 jaar). Hij hoopt over niet al te lange tijd te kunnen stoppen met dit werk, maar kan alleen in het hoogseizoen wat sparen voor later. Hij zegt niet te weten wat zijn dagsalaris is, omdat zijn salaris een kwart is van de totale autohuur die wij betalen minus de kosten voor brandstof. De eigenaar van de auto krijgt de andere 75%. Nu begrijp ik dus waarom hij zo langzaam rijdt!! Hoe minder brandstofkosten, hoe meer er voor hem overblijft... alhoewel dat zeker geen wereldbedrag zal zijn!
Vrijdagochtend rijden we (een dag eerder dus dan aanvankelijk gepland) vanuit Passikudah naar Pollanaruwa. Anke wil liever niet mee naar de archeologische opgravingen van het 2e koninkrijk, dus we rijden eerst door naar het hotel! We dachten begrepen te hebben dat het hotel dit keer centraler gelegen zou zijn, maar niets is minder waar! Het hotel ligt maar liefst 15km buiten Pollanaruwa. Dus... fietsen naar de historic site zit er op die manier niet echt in! Anke is nu ook helemaal klaar met de hotels die Siri voor ons uitgekozen heeft. Ze zijn niet centraal en vaak luxer dan we fijn vinden, daarnaast missen we flexibiliteit. Het werd duidelijk niet gewaardeerd dat we uiteindelijk een nacht minder in Passikudah wilden blijven. Die negatieve energie die dat met zich meebrengt, vinden we zonde van onze vakantie... vooral omdat we toch ook al de spanning van de zoektocht en DNA-test bij ons dragen. Achteraf bezien hebben we toch iets te snel besloten om deze tour te gaan doen. Dus we besluiten dat we vanaf in ieder geval graag onze eigen hotels uitkiezen. Als dat dan geen faciliteiten voor chauffeurs zijn, dan boeken we wel een extra kamer. We spelen met het idee om anders vandaag nog door te rijden naar Kandy, dus we besluiten om dan toch maar eerst naar de oude stad te gaan zodat de chauffeur, die het duidelijk een lastige situatie vindt, even de tijd heeft om Siri te contacteren. Anke kiest ervoor om dan toch maar met ons mee te gaan... we gaan nu toch met de auto en gaan misschien niet eens naar het hotel.
Op ons gemakje bezoeken we vervolgens de overblijfselen van het 2e koninkrijk. Het wordt zo genoemd omdat Pollanaruwa als 2e stad, na Anaradhapura, gedurende een hele tijd gefungeerd heeft als hoofdstad. Ik dacht begrepen te hebben dat deze stad kleiner was dan Anaradhapura, maar dat is eigenlijk niet zo. We brengen er een flink aantal uren door... Het is echt heel interessant om te zien! We verbazen ons wel over het aantal Chinese toeristen... Hele busladingen vol! En we komen een aantal schoolklassen tegen; schattige kindertjes in schooluniform, keurig 2 aan 2 in de rij, voor wie de blanke toeristen een grotere attractie zijn dan de opgravingen! Anke, een echte cultuurbarbaar (vindt ze zelf ook hoor!) die met muziek in de oren met ons langs de verschillende opgravingen is gelopen, is er op een gegeven moment helemaal klaar mee! Het is inmiddels 3 uur, dus hoog tijd voor lunch...
Onderweg belt Siri terug naar de chauffeur, waarop Anke hem uitlegt waarom we vanaf nu graag zelf onze eigen hotels uit willen kiezen. We zijn wel heel tevreden over de chauffeur, dus hem zouden we wel graag bij ons houden. Siri is niet heel blij met onze keuze en zegt eerst overleg te moeten plegen met de eigenaar van de auto. Later koppelt de chauffeur terug dat hij niet mag blijven. Het hotel in Giritale (15 km van Pollanaruwa) kan niet meer geannuleerd worden, dus we besluiten daar die nacht dan toch maar te blijven. We spreken af dat we iets meer dan de helft van het afgesproken bedrag voor de hele tour betalen, voor iets minder dan de helft van de geplande tour die we inmiddels hebben gehad. De chauffeur zal ons dan de volgende dag nog afzetten in Kandy en daarna zelf terugrijden naar Aluthgama... Een hele verandering! Niet wat we vooraf voor ogen hadden, maar we zijn allemaal opgelucht en blij om weer op eigen benen te staan!
Inmiddels zijn we alweer een kleine week op onszelf... Heerlijk! :) Maar daarover later meer! En de DNA-uitslag komt ook steeds dichterbij... daar horen jullie t.z.t. ook zeker van!
Groetjes, Jack
-
06 Oktober 2016 - 11:35
Aad:
Wat een verhaal zeg!
Bedankt Jack!
Goede reis verder. -
06 Oktober 2016 - 23:42
Lena Van Damme:
Lieve Anke en Joost,
Fijn dat jullie je secretaresse hebben meegenomen. Dan hoeven je niet te stressen om nog een stukje te schrijven. Jullie hebben al spanning genoeg. We denken heel veel aan jullie en hopen van harte dat jullie toch tussendoor genoten hebben van het land.
Heel veel gezelligheid nog en hopelijk tot volgende week.
Veel liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley